Ann ocenia... (24)

Po wielu zawodach związanych z polską literaturą i polskimi pisarzami przez długi czas nie sięgałam po książki napisane przez naszych rodaków. Jakiś czas temu znalazłam w bibliotece trylogię L.H. Zelman i skusiłam się na "Tożsamość anioła".

Jeśli pewnego dnia okaże się, że jesteś aniołem i twoja obecność na ziemi to nie przypadek... Czy w to uwierzysz? Andrea to wrażliwa i inteligentna dziewczyna, ale brak jej pewności siebie. Nawet kiedy Kaspar, najatrakcyjniejszy chłopak na studiach, okazuje jej zainteresowanie, nie potrafi mu zaufać. Kaspar budzi w niej niezrozumiały niepokój, tym bardziej, że dookoła zaczynają się dziać rzeczy trudne do wyjaśnienia. Dziewczyna ma poczucie, że jej śladem ktoś podąża. Ktoś, kto nie jest człowiekiem... Czy znajdzie w sobie siłę, by zmierzyć się z przeszłością i zmienić przyszłość? Jak wiele można poświęcić dla miłości? 

(opis pochodzi ze strony lubimyczytac.pl)

. . .

Powieść pani Zelman z całą pewnością mogę zaliczyć do najgorszych książek z jakimi przyszło mi się zmierzyć. "Tożsamość anioła" to kolejny tytuł, który 'męczy się' ze znaną już wszystkim fabułą. Mało atrakcyjna dziewczyna w której nagle zakochuje się ten najlepszy, najprzystojniejszy, najzdolniejszy. Ile takich książek już czytaliśmy? Ile takich powieści można znaleźć na półkach w księgarniach? Mnóstwo. Ta jednak ma wiele innych wad. 

Postać Andrei irytuje od samego początku. Jej naiwność i egoizm mogą doprowadzić czytelnika do szału. Andrea to kolejna główna bohaterka, która ciągle krzyczy, sama szuka kłopotów i wszystko wie lepiej, a gdy okazuje się, że jest tą najpotężniejszą (och, cóż za nowość...) to nagle wzrasta jej pewność siebie i przekonanie o własnej zajebistości. 

Kolejnym wnerwiającym bohaterem powieści jest boski Kaspar. Przynajmniej na takiego kreowała go autorka. Muszę jednak przyznać, że pani Zelman nie jest pierwszą polską pisarką, która z każdej męskiej postaci robi męską kluchę i pantoflarza. Tak samo zepsuła czarny charakter, który na ogół w takich powieściach jest najciekawszy. W połowie "Tożsamości anioła" okazuje się, że każdy 'samiec' jest szaleńczo zakochany w przeciętnej Andrei. W pewnym momencie czytelnik dowiaduje się również, że wszyscy z otoczenia Andrei są jej ochroniarzami i każdy z nich jest istotą pozaziemską. Słodko.

Uch... i serio... czy każda nastolatka tak szybko uwierzyłaby w istnienie aniołów i innych boskich istot? Andrei przyszło to stosunkowo łatwo, ale przecież z nią od początku było coś nie halo. 

Przyczepię się jeszcze do paru innych rzeczy... Książkę napisała dorosła kobieta, a miałam wrażenie, że czytałam kiepskie wypociny dziewczynki z podstawówki. Serio... takim stylem i językiem posługiwałam się będąc w podstawówce i 'tworząc' swoje pierwsze teksty. Nie czułam się tak jakbym dostała do ręki powieść dojrzałej osoby. Ubogie słownictwo, mało zachęcające opisy miejsc i bohaterów, irytujące powtórzenia i powielany temat aniołów i demonów, który nieudolnie został wprowadzony do powieści. 

Za resztą części nie zamierzam się zabierać. To ponad moje siły. 

2/10

. . .

A tak z innej beczki to wniosek sądowy pana A. w sprawie wydawnictwa Radwan został oddalony. Kryczyński jest złodziejem o czym każdy wie, ale elbląski sąd i tak kryje mu dupsko. Polska. Po prostu Polska.