Krytyka/Hejt.

Mam zaległości w pisaniu postów. Miałam opisać "OTP" czyli modne w k-popie 'parowanie' artystów i mam do napisania kilka recenzji, m.in. "Tożsamości anioła" autorstwa L.H. Zelman.
Teraz jednak nie o tym...

Konstruktywna krytyka a zwykły hejt. Kiedy kończy się jedno, a zaczyna drugie? Wiadomo, że jeżeli ktoś chce coś osiągnąć to musi być gotów i na jedno i drugie. I tak jak krytyka, wyrażanie własnego zdania i budowanie opinii to coś normalnego i przydatnego, tak 'hejtowanie' bez skrupułów jest czymś śmiesznym i nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy lubują się w takich rzeczach.
Do czego piję? Do wiadomości zostawionej przez anonima (który najwyraźniej nie miał odwagi podpisać się imieniem i nazwiskiem) na ask'u mojej przyjaciółki. Wiadomość dotyczyła mojej książki i z miejsca nasuwa mi się pytanie dlaczego osoba X nie potrafi powiedzieć mi wprost co myśli na temat "Dotrę do ciebie" tylko krytykuje mnie na stronie bliskiej mi osoby.

Po pierwsze: Jak można oczekiwać dzieła literackiego od książki, której nie wydało żadne większe wydawnictwo tylko takie, które zajmuje się dystrybucją e-booków? "Dotrę do ciebie" nie przeszło profesjonalnej korekty, dlatego, że zwyczajnie nie było mnie na nią stać. Mimo wszystko dostałam możliwość wydania powieści i z niej skorzystałam. Bo mogłam, bo miałam taki kaprys, bo chciałam i nie żałuję. Ja doskonale wiem, że gdybym chciała to stworzyłabym z tej książki coś o wiele ciekawszego. Mogłabym rozwinąć fabułę i napisać wszystko zupełnie inaczej, ale jaki w tym sens skoro od początku wiedziałam, że tego nie wydam? "Dotrę do ciebie" w ogóle nie miało zostać wydane, jednak ostatecznie wyszło jako e-book. 

Książka wybitna nie jest i powtarzam to już do znudzenia. Ma zaledwie sto stron i moim zdaniem jest kurewsko nudna (brzydkie słowo - jakie to nieprofesjonalne), ale, co mnie dziwi i sprawia mi radość jednocześnie, czytelnikom się podoba. Nawet jeżeli jest to garstka ludzi to i tak zebrałam sporo pochwał, a to chyba o czymś świadczy. 

Ja nie muszę zostać znaną pisarką. Chciałabym, ale jeżeli się nie uda to trudno. Są jednak osoby, które lubią moją twórczość, chcą czytać moje powieści i to mi w zupełności wystarczy. Kocham pisać i póki mam dla kogo to będę to robić. 

Znam swój styl i znają go ci, którzy czytają moje wypociny. Wiem na co mnie stać, wiem, że mogę stworzyć coś wielkiego. Jeżeli tylko bym chciała mogłabym się okazać "świetną pisarką", ale takich osób jest wiele. Żadne wielkie wydawnictwo nie chce jednak dać szansy młodym pisarzom i jest wielu takich jak ja, którzy tracą wiarę w siebie i zaczynają wydawać dla zabawy i frajdy. 

Ja ciągle szlifuję swój styl pisania i on ciągle się zmienia. Patrząc teraz, z biegiem czasu, na "Servusa..." zastanawiam się jak mogłam napisać taki chłam. Jest jednak osoba, która przeczytała w całości moją pierwszą książkę, wspierała mnie przez cały okres jej pisania, dodawała otuchy... i chwaliła. I nie dlatego, że była moją przyjaciółką, ale dlatego, że znała mnie i wiedziała co potrafię.

Nie przejmuję się żałosnym hejtem. Kimkolwiek jest ta osoba, jestem ciekawa jak ona by sobie poradziła z napisaniem książki. To wcale nie jest łatwe. Napisanie dobrej powieści pochłania wiele czasu, zajmuje masę tygodni. Każda książka to wyzwanie, którego pisarze (młodzi, starsi, początkujący, doświadczeni) nie boją się przyjąć. 

Kocham pisać i będę to robić nawet jeżeli nie robię tego doskonale. Nie zamierzam przestawać choćby posypała się na mnie lawina hejtu i zjadliwych komentarzy i uwag. 

Zamiast wspierać, dawać uwagi, rady to wolą obrzucić błotem. Kozak w necie, pizda w świecie. Amen.